1 Եւ Յոբը շարունակեց իր առակն առաջ տանիլ եւ ասեց.
2 Երանի՜ թէ
3
4 Երբոր ես իմ աշնան օրերումն էի, եւ
5 Երբոր Ամենակարողը տակաւին ինձ հետ էր. և իմ տղերքը իմ շուրջն էին։
6 Երբոր իմ գնացքը կոգիով էր ծփծփում, եւ
7 Երբոր դռնիցը դուրս էի գալիս քաղաքը, հրապարակումը դնում էի իմ աթոռը,
8 Ինձ տեսնում էին երիտասարդները եւ թաք կենում, եւ ալեւորները վեր էին կենում կանգնում.
9 Իշխանները դէմ էին ընկնում խօսելիս, եւ
10 Ազնուականների ձայնը կտրվում էր, եւ
11 Որովհետեւ մի ականջ որ լսում էր, ինձ երանի էր տալիս, եւ այն աչքը որ տեսնում էր, վկայութիւն էր տալիս ինձ.
12
13 Կորածի օրհնութիւնը ինձ վերայ էր գալիս, եւ որբեւայրիի սիրտը ուրախացնում էի.
14
15 Ես
16 Եւ հայր էի աղքատներին, եւ ինձ անծանօթի դատը քննում էի.
17 Եւ փշրում էի անիրաւի
18 Եւ ասում էի.
19
20 Փառքս նոր կ’մնայ ինձ հետ, եւ
21 Ինձ ականջ էին դնում եւ սպասում, եւ իմ խորհուրդին լռում էին։
22 Իմ խօսելուց յետոյ չէին կրկնում, եւ նորանց վերայ կաթում էր իմ ասածը։
23
24 Եթէ ես ծիծաղէի նորանց վերայ, չէին հաւատալ. Եւ իմ երեսի լոյսը նորանք չէին նսեմացնել։
25 Ընտրում էի նորանց ճանապարհը եւ գլխաւոր էի նստում, եւ բնակվում էի ինչպէս թագաւորը զօրքի մէջ, իբրև մէկը որ սգաւորներ է մխիթարում։